مقایسه پتانسیل تمایزی سلول های بنیادی مزانشیمی انسان و چند گونه حیوانی

سابقه و هدف: با توجه به استفاده روز افزون از سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از منابع گوناگون در کلینیک، لازم است تا مطالعات پایه ای جهت بررسی تکثیر، تمایز و نیز دیگر ویژگی های بیولوژیک آن ها صورت پذیرد. در مطالعه حاضر، بازده و یا توان تمایز در پنج رده مختلف سلول های بنیادی مزانشیمی با یکدیگر مقایسه گردیده است. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان خرگوش، رت، موش نژاد c57، جوجه و سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم زانوی انسان با تراکم 5000 سلول در سانتی متر مربع در ظروف 12 خانه ای کشت داده شد. پس از رسیدن سلول ها به سطح رشد مناسب با استفاده از القا کننده های اختصاصی، تمایز به آدیپوسیت، استئوسیت، و کندروسیت، در همه رده ها ایجاد شد. 21 روز پس از القا پتانسیل تمایز،با رنگ آمیزی اختصاصی سلولی وضعیت تمایز در همه رده های سلولی بررسی شد. یافته ها: بر طبق یافته های حاضر، بیش ترین پتانسیل تمایز به آدیپوسیت و استئوسیت در سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان جوجه و بیش ترین پتانسیل تمایز به کندروسیت در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم زانوی انسان مشاهده گردید. نتیجه گیری: در این مطالعه، اختلافاتی در پتانسیل تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از گونه ها و نیز بافت های مختلف مشاهده گردید که می تواند ناشی از اختلاف در ریز محیط آن ها در حالت in vivo باشد. درک این اختلافات می تواند در نهایت منجر به استفاده موثرتر از این سلول ها در کلینیک گردد.